Operett a színpadon, dráma a színfalak mögött
Szerző: Piskóty Teréz | info@dehir.hu Közzétéve: 2016.07.09. 12:01 | Frissítve: 2016.07.09. 12:11
Debrecen – Botrány, ha egy orfeumcsillag beházasodik egy hercegi családba. De mi történik akkor, ha egyenesen kettő? A Budapesti Operettszínház A Csárdáskirálynő című operettet hozta el a Nagyerdei Szabadtéri Színpadra. Kritika.
Magyarországon talán nincs is olyan ember, aki ne hallott volna A Csárdáskirálynőről. A történet szerint Edvin herceg az első világháború idején az orfeumban tölti legtöbb idejét, de nem csak szórakozásból, ugyanis beleszeretett az orfeum ragyogó csillagába. Így elhatározza magát, hogy megkéri a kezét. Szilvia, az ünnepelt énekesnő tudja, hogy Edvin családja nem nézi jó szemmel kapcsolatukat, ezért elvállal egy külföldi munkát. Edvin viszont nem akarja elengedni, sőt közjegyző előtt tesz fogadalmat, hogy nyolc héten belül feleségül veszi.
Az orfeumban ilyen még nem történt, de természetesen bonyolódik a dolog, mivel a szülők már Edvin és unokahúga, Stázi eljegyzését tervezik. Erről értesül Szilvia is, és elhagyja az országot. A határidő utolsó napjára esik Edvin eljegyzési bálja, ahol megjelenik Szilvia is grófnéként. Ezt nem lehet botrány nélkül megúszni.
Debrecenben teltház várta az előadást, hiszen a bájos történet minden korosztálynak tökéletes szórakozást ígért. Az idősebb korosztály nosztalgiázhatott, míg a fiatalabbak ráébredhettek, hogy azok a dalok, melyeket ők is ismernek, honnan származnak. A hamisítatlan magyar humor, a klasszikussá vált magyar történet a Monarchia díszletei között páratlan kikapcsolódás volt, mindenkit levett a lábáról. A Budapesti Operettszínház frissítette kisebb átírásokkal az előadást. Szerencsére a varázsát megőrizték. Stázi és Bóni gróf egymáshoz illően lettek lököttek. Edvin herceg is kapott szellemes jelenetet, ahogy Bóni grófot megrázta, mikor megtudta, hogy elvette Szilviát, utánozhatatlan volt. Amikor pedig ezt Bóni visszaadta, a közönség csak hahotázással tudott reagálni. Lendületes volt a produkció.
A társulat kitett magáért. Fischl Mónika tökéletes, Kállay Bori parádés volt. Földes Tamás Feri bácsija kedves, vicces volt egy kis drámával fűszerezve. Kerényi Miklós Máté fergeteges volt. Látszott, ahogy haladt a történet előre, egyre jobban belemelegedett az előadásba. Faragó András könnyedén, egy csepp megerőltetés nélkül játszotta a kettős szerepet, stílusos szellemességgel. Bálint Ádám pedig Schulteis Arnoldként olyan slusszpoén volt az egész előadás alatt, amit minden alkalommal nevetés kísért. Talán Dolhai Attila, aki mindig kiválóan játszik, volt az egyedüli gyenge láncszem. Szétszórt volt. Lehet, hogy az előadás végén kapott információ magyarázatul szolgált erre is.
Az élőzene mindig csodálatos szabadtéren, és a közönségnek volt szerencséje ezt megtapasztalni. Gyönyörűen kísérte jelenetről jelenetre az előadást a Budapesti Operettszínház zenekara. Alig akadt olyan dal, melyet ne tapsolt volna vissza a közönség. Ráadás ráadást követett. Kero jó munkát végzett rendezőként. A díszlet visszaidézte a monarchia hangulatát. A kosztümök pedig gyönyörűek voltak.
Egy lógott ki a sorból: Leopold Máriáé. A játéka hibátlan volt, csak gondolatba ejtette a közönséget, hogy miért nem tudták ráigazítani a nadrágot, de erre is választ kapott mindenki. Az előadás végén a közönségnek nem volt elég a vastaps, hogy kifejezze háláját a társulatnak a produkcióért.
Állva tapsolt mindenki, mikor megjelent a színpadon Kero, és megkérte a nézőket, hogy foglaljanak helyet. Ekkor jelentette be a rendező, hogy mi történt a színfalak mögött Marik Péterrel, aki a herceget játszotta volna. Rosszulléte miatt a helyére Bori Tamás ugrott be. A közönség szinte semmit sem vett észre a drámából. Igazán profi a Budapesti Operettszínház társulata.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)