Üzent a debrecenieknek is Kiss Tibor, a Quimby frontembere
Szerző: Nagy Tamás | info@dehir.hu Közzétéve: 2017.12.06. 08:20 | Frissítve: 2017.12.06. 08:23
Debrecen – Az a lényeg, hogy jól érezzük magunkat – mondja az énekes-gitáros-dalszerző, aki egy ideje csak hagyja a dalokat íródni. Interjú.
Sokak örömére a Quimby zenekar fergeteges nyári Campus Fesztiválos koncertje után újra Debrecenbe látogat. December 9-én a város kedvelt koncerthelyszínén, a Hallban mutatják be régi és friss dalaikat. Kiss Tibor énekes-gitáros-dalszerző árult el nekünk pár tudnivalót a nem mindennapi múlttal és a jelenben is érvényes jelenléttel bíró csapattal kapcsolatban.
Fotó: Erdélyi Gábor
Dehir.hu: Huszonhat év után ti még láthatóan, hallhatóan élvezitek a közös zenélést a színpadon. Mi lehet a titka annak, hogy még mindig működik a kémia közöttetek?
Kiss Tibor: Talán az is oka lehet ennek, hogy ezt a csapatot nem az hozta össze, hogy nekünk ez a munkánk, ezt kell csinálnunk. Elkezdtünk kijárni a garázsba szakadék kis hangszerekkel és a szabadidőnket zenéléssel töltöttük. Jó volt a feeling, jó volt együtt rezegni, megrezgetni a levegőt. Csak magunknak csináltuk. Mindenkinél az lenne jó, ha ez a hangulat megmaradna… Mi úgymond őrizzük ezt a lángot. Sokszor odafigyelünk a lényegre, hogy ne produkciót nyújtsunk, hanem a zenéért csináljuk az egészet. Aztán csak bízunk abban, hogy ez másoknak is tetszik. Ha csak tíz percet rosszul érzem magam a színpadon, ki kell találnom, mit tehetnék másként. A színpadi létnek az a lényege, hogy jól érezzük magunkat közben, ez egy felszabadító, üdítő, frissítő lelki zuhany. Ha valami nem stimmel, vagy baj van a technikával, az kimozdít bennünket a komfortzónánkból.
Dehir.hu: Hogyan látod azt, hogy messzire túlnőttetek a húsz évvel ezelőtti “alternatív sztár” banda pozíción?
Kiss Tibor: Most éppen ez a Quimby, akkor meg az volt. Akkoriban, amikor alternatív zenekarként sikeresek lettünk, úgy éreztük, ez már talán túlzás. Ez volt az a korszak, amit úgy neveztünk, olyan, mint a felhabosodott cappucino. Van benn zacc, van egy erős főzet és olykor vannak olyan helyzetek, amikor talán valóban túlnövünk a reális önmagunkon. Mi igyekszünk alázattal fogadni a sikert és bizonyos kereteken belül működni. Most olyan státuszban vagyunk Magyarországon, ami számunkra nagyon megtisztelő és bizodalommal tölt el: talán a közönség kíváncsi az emberi lélek szélsőségesebb bugyraira is. Abban bízunk, hogy nem csak egy zenekar vagyunk, hanem ez egy előadás, ami egy saját világot teremt. Van benne színház, muzsika, sok minden, s mi ebben a világban szeretjük utaztatni a körülöttünk lévő embereket. Fürödjenek meg a mi kalandjainkban, sztorijainkban, talán mi is tanulhatunk ebből valamit.
Dehir.hu: Mi inspirál ennyi idő után dalszerzésre? Mi az, ami újra és újra előrelök, hogy dalok jöjjenek elő belőled, belőletek?
Kiss Tibor: Egy ideje csak hagyom a dalokat íródni. Csak megjegyzek gondolatokat, s egy gitárral megpróbálom ezeket összerakni. Gyorsan születnek, mondhatni könnyen. Annak idején, amikor elkezdtem szövegeket írni, nem szerettem, túl melósnak bizonyult. Gyötrelmes volt, sokat kellett rajtuk dolgozni, aztán később valahogy kiteljesült az egész. Mostanra gyakorlatilag elég csak a morzsákat összeszedegetni magam körül. Az inspirál, hogy a dalírás egy jó folyamat, jó benne lenni. Órákon keresztül játszom ugyanazt, ilyenkor úgy elvagyok magammal (nevet). Ez a helyzet nem biztos, hogy mindenkinek jó, de én bírom. Persze az is fontos, hogy bizonyos dolgokat el kell mondanom. Előfordul, hogy valamit el akarok nyomni, aztán előbb-utóbb mégis felbukkan, mint téma.
Dehir.hu: Mondhatjuk, hogy ti még valamennyire ragaszkodtok az album formátumhoz?
Kiss Tibor: Igazából nem. A lemez formátum a zeneipar kreálmánya, ami egy adott korszakot fémjelez. Előtte is volt muzsika, csak egy időben a zeneipar ezt találta ki, mint eladható terméket. Nálunk, a zenekaron belül is van, aki jobban szereti a teljes lemezanyagokat. Én úgy vagyok vele, hogy jönnek dalok, melyeket időnként csokorba kötünk. Ma már a tudomány állása szerint is inkább csemegék lesznek a lemez formátumban megjelenő dolgok. Mi sosem tudjuk, lesz-e még következő lemez, vagy inkább csak dalokat adunk ki hármasával-négyesével.
Dehir.hu: Mára - több magyar zenekarhoz hasonlóan - ti is rendszeresen játszotok külföldön. Milyen hozadékai vannak ezeknek a buliknak?
Kiss Tibor: Attól függ, mit jelent a külföld. A koncertjeinknek nagyjából a húsz százaléka zajlik a határon túl. Játszunk Erdélyben, a Felvidéken, eljutottunk nyugat-európai országokba is. Most is tervezés alatt van egy amerikai, új-mexikói turné. A minden tavasszal esedékes nyugat-európai turnék inkább amolyan szakmai “csapatleépítő” tréningek. Akkor igazán együtt vagyunk napokig, ennek van egy sajátos hangulata. Azokban a városokban, amelyekben játszunk, általában él egy népes magyar diaszpóra. Egy londoni koncert mára olyasmi, mintha Szegedre vagy Pécsre mennénk. Nyilván egyes helyeken több külföldi is jön, jó látni, hogy számukra is működik az, amit csinálunk. A Felvidékre vagy Erdélybe menni egyfajta misszió, jó oda vinni a magyar kultúrát. Esetenként nehezebb, mert Erdély messze van, egy ottani koncert három napot vesz el, de imádjuk az erdélyi kirándulásokat.
Dehir.hu: Mit üzensz a benneteket váró debreceni közönségnek?
Kiss Tibor: Hallgassák meg az Üzenet van című dalt, amit az Aranyakkord nevű formációval készítettem. Ezt részben azért is írtam, hogy ha valahol rákérdeznek arra, mi az üzenet, legyen egy válaszom dalban. Ez a szám egy trilógia középső darabja, ami az Üzenet nincs című Quimby dal kreatív hulladékaiból jött létre. A harmadik rész pedig a Budapest Bár lemezen hallható Misszió.
Quimby koncert Debrecenben: december 9., Hall, este 8 óra, vendég a Neonhal.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)