Tárlat idézi meg a festőt, aki a fák tanításait és a füvek példáját őrizte
Szerző: Dehir.hu | info@dehir.hu Közzétéve: 2014.02.04. 08:05 | Frissítve: 2014.02.04. 08:12
Debrecen – Visszatekintő kiállítással emlékeznek a festőre, aki 2 évvel ezelőtt, 77 éves korában távozott el. A Hűség című tárlat a Kölcsey Központban nyílik.
Madarász Gyula festőművész halálának évfordulóján visszatekintő kiállítással emlékeznek a Csokonai-díjas alkotóról a Kölcsey Központban február 7-én 17 órakor nyíló tárlaton, mely a Hűség címet viseli. A kiállításon köszöntőt mond Somogyi Béla alpolgármester, megnyitja Feledy Balázs művészettörténész és Hézső Ferenc Munkácsy-díjas festőművész. A kiállítás megtekinthető március 2-ig, hétfő kivételével naponta 10-től 19 óráig látogatható.
Sokan ismerték és elismerték Madarász Gyulát, aki a szakmát nem csupán művelte, de tanította is, emellett pedig szerteágazó művészeti tevékenységet folytatott szervezőként is. Több nemzetközi művésztelep alapító tagja volt: a hajdúböszörményi Hajdúsági Nemzetközi Művésztelepen (1968-1995) szervezőbizottsági tag, a Hortobágyi Alkotótábornak (Égerházi Imre, Maghy Zoltán, Tar Zoltán, Sípos Zsófia társaként), valamint a Cívis Nemzetközi Művésztelep alapító tagja, 2000-2005-ig művészeti vezetője (Hajdúszoboszló). A Kárpát-medencei magyar festők művésztelepének szervezője, 1997-2000-ig művészeti vezetője volt (annak megszűnéséig). 2006-tól a „Munkácsy Trilógiáért” Közalapítvány kuratóriumának elnökeként tevékenykedett.
Pályája során számos elismerésben, hazai és nemzetközi művészeti díjban részesült, művei több közgyűjteményben megtalálhatók.
Madarász Gyula iskoláit Bakonszegen, gimnáziumi tanulmányait Berettyóújfaluban végezte. 1956-ban Egerben, a pedagógiai főiskolán rajz-biológia szakon, majd 1980-ban a debreceni Kossuth Lajos Tudományegyetem bölcsészettudományi karán szerzett diplomát. 1956-tól tanított általános iskolában és gimnáziumban, képzőművészkört vezetett Hajdúnánáson. Első kiállítását is itt rendezte 1961-ben. 1960-ban bekapcsolódott a tokaji művésztelep munkájába, ’61-től Hajdú-Bihar megyei rajz-szakfelügyelő volt. 1964-ben felvették a Magyar Népköztársaság Képzőművészeti Alapjába, majd a Magyar Alkotóművészek Országos Egyesületébe. 1970-1976-ig a Képzőművészek Kelet-magyarországi Területi Szervezete Hajdú-Bihar megyei elnöke volt, 1981-től pedig a Magyar Képzőművészek Szövetségének tagja. 1975-től a Debreceni Tanítóképző Intézetbe került, 1978-1989-ig a Debreceni Tanítóképző Főiskola művészeti tanszékének vezetője, főiskolai tanár lett. 1990-től haláláig szabadfoglalkozású művészként alkotott.
Madarász Gyula két éve, 2012. február 8-án hunyt el, 77 éves volt.
Ahogy az újságíró és költő Bényei József írta róla: „Madarász Gyula művészete azért eleven és azért hat bennünk, emberekben, mert őrzi a fák tanításait, a füvek példáját. Fáin gyakran nincs lomb, csak a megmaradás fekete törvénye. Mert fái olykor feketék, mint ahogy a fekete madár, a varjú is gyakran ott van a képeken. Ugyanis Madarász amikor festi, akkor őrzi és félti is azt a világot, amely az övé, a mienk, embereké. Düledező kerítések, sárguló házak mutatják, mennyire érzi, hogy a világból lassan kimúlnak a meleg otthont nyújtó vályogházak, a deszkakerítések, az árnyékot adó fák, derékaljat nyújtó füvek. És úgy vigyázza őket, hogy a táj, a föld, a flóra féltésében, szeretetében a legmélyebb érzelem és gondolat sugárzik felénk: a hűség. Mert ez a fogalom Madarász művészetének legtisztább és legigazabb summája. Nem esztétikai summázat, hanem etikai, morális, amelynek gyökere a szívben van, és abban a kiismerhetetlen és megmagyarázhatatlan emberi tulajdonságban, amit léleknek is neveznek.”
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)