Hihetetlenül izgalmas krimivel indítja az évet az Oscar-díjas Deák Kristóf
Szerző: Magyar Evelin | magyar.evelin@dehir.hu Közzétéve: 2022.01.08. 14:35 | Frissítve: 2022.01.08. 14:35
Debrecen - Az unokázós csalók áldozatairól vall emberközelien, mégis kicsit elrugaszkodottan a szupertehetséges rendező, aki az idősek titkos világába is betekintést enged. Kritika.
Az unoka című mozi előzetesét látva kétes érzelmek támadtak bennem: egy igen aktuális és fontos témát feszeget, az unokázós csalásokról nem készült eddig film, ám a tettes elfogása nem járhat annyi izgalommal és csavarral, mint mondjuk egy gyilkosságról szóló történet. Így várható volt, hogy nem is erre fűzi fel a sztorit a 2017-ben a Mindenki című rövidfilmjéért Oscar-díjat nyert Deák Kristóf. A rendkívül tehetséges fiatal rendező több alkalommal bizonyította már (többek között a Foglyok című remek alkotásában), milyen sok szemszögből tud feltárni egy-egy problémakört, s most sem tesz másként.
Az unoka
A lélek mélyére lenyúlva feszegeti a határokat, több szereplő érzelmi világába, gondolataiba betekintést nyerhetünk, s egy rövidebb ideig tartó fókuszvesztést leszámítva egy roppant jó filmet kap a néző.
Rudi (Blahó Gergő) imádott papusát (Jordán Tamás) átveri egy csaló telefonon keresztül: őt használják csaliként, s a pénzét, féltett karóráját elveszítő nagyapa annyira összeomlik, hogy kórházba kerül. Az unoka beáll egy önsegítő körbe, ahol új, idős barátokra lel: az amúgy magányos, tutyimutyi fiúnak a munkában és a csajoknál sincs nagy sikere. Kutatni kezd az elkövetők után, s mindenáron szeretné visszaszerezni a papus óráját. Egyre mélyebbre megy az alvilági alakok között, s még saját munkahelyét is kockáztatja a cél érdekében. A bűnözők főnökéhez pedig megtalálja a legrövidebbnek tűnő utat: a saját, tündéri nagymamáját (Pogány Judit)...
Egy izgalmas, csavarokkal teli, pörgős filmet készített Deák Kristóf, olyat, ami jól illik eddigi karrierjének sormintájába: sokrétegű, átgondolt, érzelmes, olykor vicces, máskor nyomasztóan mai. Különösen jól teremt feszültséget, az utolsó fél órában a néző szétizgulhatja magát: vajon ez a sereg ügyetlen alak hogy vágja ki magát a szorult helyzetéből?
A színészi játékra sem lehet panasz: Blahó Gergő remekül hozza a puhány, érdekeiért kiállni nem tudó, szerencsétlen figurát, aki megembereli magát, ha arra van szükség.
Az egyik kedvencemnek számító hazai színésszel dolgozott együtt újra Deák Kristóf: A martfűi rémben és a Foglyokban is remekelő Jászberényi Gábor most is kitesz magáért a pénzéhes csaló szerepében.
Érdekes azt látni, hogy a magyar filmekben az utóbbi időben csak rosszindulatú, az állampolgárok életét megkeseríteni próbáló alakokként mutatják be a rendőrség munkatársait: a Legjobb tudomásom szerint című filmhez hasonlóan itt is inkább akadályozza a nyomozó a sértetteket, mint hogy segítené. Valóban ennyire pocsék lenne a helyzet? Furcsa ez azért is, mert a feljelentést tevő sértettek mindkét alkotásban szintén támadóan léptek fel a szervek ellen. Ez a dramaturgiai elem igazán indokolatlan rendszerint, mert a valóságban úgyis az együttműködésre törekedne mindkét fél.
Annak ellenére, hogy a film jól lett felépítve, jó néhány hiátus is érzékelhető benne: nem térnek ki arra, hogy a húszas évei végén járó Rudi miért lakik a nagyapjával, ha még a szülei is élnek? Miért van annyira rosszban az anyjával és az apjával, akik meg sem látogatják a beteg papát a kórházban?
Az első egy órában olajozottan működő gépezetbe porszem kerülhetett, mert jó 25 percre annyira elveszíti a fókuszt a film, mint maga a főhősünk, aki az őrület határára sodródik.
Random helyeken tűnnek fel random szereplők: a legfeltűnőbb az, mikor az egyik sértettet meglátogatja a kórházban éjszaka Zsuzsi (Döbrösi Laura), főhősünk kolléganője (és plátói szerelme), majd felbukkan Rudi s rá pár percre a nyugdíjas kör tagjai is. Mit keres pont ott mindenki abban az időpontban?
Kicsit furcsa benne az is, hogy lövöldözős, füvezős idősekként mutat be a film egy csoportot, ám lássuk be, nem minden szépkorú egyformán éli az életét, és nekik is lehetnek pikáns titkaik, elfoglaltságaik.
Ha ezeket a kellemetlen bakikat elnézzük a filmnek, garantáltan imádni fogjuk. Megfogja a nézőt azért is, mert bemutatja a csalás áldozatainak traumáját, az idősek feleslegességérzésére is rávilágít, de a rokonok, a környezet felemás reakcióit sem hallgatja el.
Együtt érzünk mindannyiukkal, miközben tudjuk, hogy egy ilyen eset a saját családunkban is megtörténhetne, hiszen az ilyen gátlástalan csalók nem válogatnak – talán ezért is hat ennyire erősen ez a film a nézőjére.
Emellett azt is hangsúlyozza, hogy senki sem makulátlan, a maga hibáit, titkait cipeli mindenki mázsás súlyként. Az emberi kapcsolatok fontosságát is szépen árnyalja, de nem akar szájbarágós, közhelyes lenni.
Deák Kristóf új filmje is rámutat arra, hogy a magyar filmeknek érdemes esélyt adni: pár baklövést leszámítva az utóbbi év is remek termést hozott, s az idei év is garantáltan hoz még nagy izgalmakat ilyen jó kezdés után.
A filmet szerzőnk az Apolló moziban látta. Apolló mozi, Miklós u. 1. Tel.: +36 (52) 417-847, e-mail: info@fonixinfo.hu. A pénztár nyitva hétfőtől vasárnapig: 12.45–20.45 óra. Jegyek: 2D normál – 1050 Ft, 2D gyermek/diák – 950 Ft, 2D csoportos (20 fő felett) – 850 Ft, 3D normál: 1280 Ft, 3D gyermek/diák – 1180 Ft, 3D csoportos (20 fő felett) – 1080 Ft.
Kapcsolódó cikkek: