Debrecenben kiderült, hogyan tehet kárt egyetlen ujjlenyomat is egy hétszáz éves japán kardon – fotókkal, videóval
Szerző: Petró Enikő | petro.eniko@dehir.hu Közzétéve: 2022.10.09. 11:05 | Frissítve: 2022.10.10. 11:19
Debrecen – A Déri Múzeumban a látogatók megbizonyosodhattak arról, hogy a japánok művészetté fejlesztették a harcot.
A japán kultúra kedvelőinek, a harcművészetek szerelmeseinek és a kardok iránt rajongóknak is érdemes volt szombaton ellátogatni a Déri Múzeum és a Budo Art közös rendezvényére. Az előadássorozat részeként a látogatók megismerkedhettek a felkelő nap országának titokzatos harci eszközeivel és technikáival is.
Balogh Tibor
Szombaton egyébként Debrecenben nemcsak a japán kultúrát éltették, a Sziget-kék játszótéren a Debreceni Egyetem Konfuciusz Intézete a kínai, míg délután a Lovardában a Debreceni Koreai Kulturális Egylet, a Koreai Kulturális Központ és a Debreceni Szedzsong Király Intézet a koreai kultúrát hozta közelebb az érdeklődőkhöz.
A Déri Múzeumban tartott esemény megnyitóján Puskás István kultúráért felelős alpolgármester úgy fogalmazott, Debrecen számára fontosak a japán kapcsolatok, többek között Tojama testvérvárosával is, de ez megmutatkozik a Déri Múzeumban található lenyűgöző gyűjteményben is, amelyet még a japán nagykövet is megcsodált.
– Ezer szállal kötődik Debrecen Japánhoz, a harcművészetek, a gasztronómia, s akár fiatalok által fogyasztott anime és manga is összeköt minket ezzel a távoli kultúrával. Ez a rendezvény is ennek egy újabb részét mutatja meg a debreceniek számára
– mondta az alpolgármester.
A rendezvény első előadásán a japán kardok tisztításának titkait ismerhették meg a résztvevők. Ebbe a különös időtöltésbe – ami mellesleg elengedhetetlen a kardok megőrzéséhez – Balogh Tibor, a Budo Art oldal készítője vezetett be minket, aki 13 éves kora óta gyakorolja és tanulmányozza a harcművészeteket, és évek óta gyűjti az antik japán kardokat.
– Nagyon sok mindent lehet átvenni a japán kultúrától, a munkamorált, a tiszteletet, amik a mai világból hiányoznak – vallotta be a Budo Art szerkesztője.
Balogh Tibor többször nyomatékosan rámutatott, hogy
bár esztétikai értékük van a kardoknak, mégis fegyverekről van szó, amikkel halálos sérülést is lehet okozni, ezért csak kellő körültekintéssel és az úgynevezett zansin, vagyis éber nyugodtság állapotában szabad kezelni őket.
Csak a fegyverre szabad koncentrálni, de tisztában kell lenni a körülöttünk lévő történésekkel is.
A több száz éves pengéknek állandó ápolásra van szüksége, amelyet különféle szerszámokkal végeznek, köztük egy speciális japán olajjal, s finom mikroszálas kendőkkel, bár ez a kardok eredeti tulajdonosának még nem állt a rendelkezésére, ma már nem zárkóznak el a modern eszközöktől sem.
Ezek után a kardok születésének kezdetét mutatta meg Fodor Gábor, aki a tatara, vagyis a japán kohók és vaskohászat történetét foglalta össze röviden. A kohókban dolgozták fel azokat az anyagokat, amelyekből később elkészítették ezeket a lenyűgöző fegyvereket. Előfordult olyan, hogy négy taposólegény is fűtötte ezeket a kemencéket, amelyekben akár napokig is "érlelődhettek" a megfelelő anyagok. Ám ezek csak az igazán nagy kohóknál fordultak elő.
A következő előadás már ismét a japán fegyverekkel foglalkozott. Szabó Domán a kardcsiszolás rejtelmeibe vezette be a közönséget. Ő egy hétszáz éves fegyveren mutatta be, hogy a generációkról generációkra öröklődő kard a csiszolás miatt mennyivel zsugorodott össze, hiszen minden új tulajdonosnak lecsiszoltatták a pengét. Szabó Domán gyűjtőknek végez restaurációkat fegyvereken, így vakizasin (rövid kard) is naginatán (szálfegyver) is dolgozik, hogy megőrizze a jövőnek.
A pengék ellensége ugyanis a rozsdásodás, ami a nem megfelelő ápolás eredménye is lehet, de akár azzal is sokat árthatunk nekik, ha puszta kézzel nyúlunk hozzájuk,
hiszen a bőrünkön lévő anyagok belemarják az ujjlenyomatunkat a fémbe. Ezt lehet ellensúlyozni csiszolással, de néha olyan szintű a rozsdásodás, hogy a csiszolás már átlyukasztaná a kardot.
Az esemény díszvendége Simizu Nana sensei, 4. danos karatemester volt, aki már 2004 óta él hazánkban, így folyékonyan beszél magyarul.
– Messze van Japán innen, ezért sok téves információ kering, a kultúrából adódó különbségek, ezeket szeretném eloszlatni
– fogalmazott.
Simizu Nana bebizonyította a résztvevőknek, hogy a japánok nemcsak pengékkel tudnak harcolni, hanem puszta kézzel is. Bemutatta a japán harcművészetek különböző fajtáit, a nyugati kultúrák számára kevésbé ismert "régi" harcművészeteket, s a jól ismert újabbakat is, mint például a karate, judo, kendo stb.
Beszélt a karate egyes ágairól, a mozdulatokról, illetve a japán kultúra több szegmenséről is, például a népviseletről, a kimonóról. De Simizu Nana nem csak szóban ismertette a harcművészetek, látványos bemutatót is tartott az előadása után.
Az egyik legrégebbre visszanyúló harcművészeti iskolával is megismerkedhettek az érdeklődők,
a Katori Sinto stílussal, vagyis a Katori Shintō-ryū-val Prikkel Antal segítségével. Ezt 1447-ben alapította Iizasza Csóiszai Ienao, ezelőtt nem voltak ilyen stílusok. Ebben a stílusban több harcművészeti ágat is tökéletesíthet a harcos, ilyen például a kardrántás művészete, aminek a célja, hogy egy-két vágással intézzék el az ellenfelet. De ide tartozott a naginata, vagyis az alabárd művészete is, de puszta kézzel is tanultak küzdeni.
Azonban nemcsak a harcmodorokat tanulták, a lovaglást, a csillagok és a hold állásának olvasását, sőt, még a füstjelzéseket is elsajátították, ezzel jelezték nagy távolságról, milyen ellenségre számítsanak. Abban az időben ők számítottak a legmodernebb tudással rendelkező katonáknak.
Az előadásokat Oláh Tamás japán páncélokról szóló előadása zárta. Segítségére több szemléltető eszköz is volt, egy antik, illetve modern reprodukciót is megcsodálhattak a jelenlévők. Megismerhették a páncélok alakulásának történetét, ezek mindig a csatához, az ellenfélhez és az adott fegyvernemhez idomultak. A változó harcmodorok miatt alakultak a védőruhák is, a páncélok azokat a testrészeket védték, ahol az éppen használt fegyverrel lehetett komoly sérülést okozni.
Annak is szemtanúi lehettek a résztvevők, hogyan öltötték fel az egyik fémlapokból összeálló védőruhát, ugyanis a helyszínen be is öltöztettek egy harcost.