Ízparti: furmányos furmintok
Szerző: szénási | info@dehir.hu Közzétéve: 2011.02.27. 12:59 | Frissítve: 2011.02.27. 12:59
Debrecen – Februárban több ízben is kóstolgathattak furmintokat a hazai ízek kedvelői. Ez a fajta lehet a honi borászat egyik titkos fegyvere. Mi, magyarok mondhatjuk meg, milyen a jó furmint.
Chardonnay, pinot noir, cabernet suvignon – ezek a szép nevek bárhol a világban ismerősen csengenek a borfogyasztók számára. A furmint talán kevésbé. Pedig abszolút versenytársuk lehetne. Igaz, más, mint a többiek – mint ahogy két egyforma bor sincsen, csak hasonló. Ez a jellegzetes magyar fajta nagy pályát futhat be még, ha egyszer a magyar borászat is be tud majd törni a nagyvilágba. Jelen pillanatban ettől még messze vagyunk – függetlenül a szerző honszeretetétől és a hazai borok iránti rajongásától. A helyzet az, hogy az ellenfelet nem könnyű a saját pályáján megverni. Azt, hogy milyen egy jó chardonnay, alapvetően nem mi mondjuk meg. Itthon, a hazai dűlőkben is készülhet minőségi és nemes bor a fajtából, de nem mi diktáljuk ezt a divatot: mi legfeljebb részesei, de nem alakítói lehetünk.
A furmint más
Ez az aszúsodásra képes és magyarnak tartott szőlő azonban a miénk. Mi mondjuk meg, milyen a jó furmint, és azt is, hogy milyen az a jó szamorodni vagy aszú, ami (javarészt) belőle készül. Vendéglátóipari szakemberek szerint ez lehet az egyik gasztronómiai nagyágyúnk is, amikor azt vizsgáljuk, milyen étel mellé milyen italt társítsunk. Egy jó merlot és hozzá a zsenge bárány jó párosításnak tűnik, ahogy a cabernet franc mellé szervírozott csokoládétortával sincs gond. Az is hagyományos megközelítés, hogy az aszú desszertbor, tehát lehet édesség mellé fogyasztani – ahogy a libamájjal is lenyűgöző. (Ami viszont nem desszert, de jó.) De hogy mi illik a furminthoz? Van, aki szerint mindaz, amihez a chardonnay jó, az beválhat furminthoz is. Tehát ehetjük például fehér húsok és szárnyasok mellé.
Némileg vitatott a furmint eredete: akár Dél-Itália, akár a mai Horvátország és Szerbia területén elterülő Szerémség is lehet szülőhazája e szőlőnek, de még az sem elképzelhetetlen, hogy innen, Magyarországról való. Szinte mindegy is, mondhatnánk. Ennél fontosabb, milyen bor lesz belőle. Alapvetően illatos: fő csapás a birs és a körte, enyhe citrusossággal, hordóst érlelést követően pedig némi mézet, mogyorót, esetleg trópusokat idéző gyümölcsöt is felfedezhetünk benne. Savakban gazdag, testes bor, mely a szakemberek szerint egy-két év érlelést igényel.
A nagy kóstoló
A HBZ Galériában február 25-én tartott nagy kóstolóra elhozta furmintjait Árvay János, Balassa István, Demeter Zoltán és Szepsy István, a Gizella pincészet, a Karádi-Berger és a Royal Tokaji borászat, Kiss István és a somlói borokat – köztük furmintot is! – kínáló Tornai Pincészet.
Az ilyen találkozók az érdeklődők számára több okból is nagyon izgalmasak. Egyrészt nagyobb utazás nélkül is személyesen találkozhatnak kedvenc borászaikkal és első kézben szerezhetnek információt, véleményt borokról, szőlőről, gasztronómiáról. Másrészt az sem mellékes körülmény, hogy egy helyen, mégis sokfélét lehet kóstolni és egymással összevetni. Jó furmintot bárki vehet – nyilván számolva azzal, hogy az árak nagyon eltérőek. Ezertől tízezerig lehet válogatni, de általában két-három-négy ezer forintot simán elkérnek egy rendes palackért. S ahhoz még egy borkedvelő baráti körnek is mélyen zsebbe kell nyúlni, hogy akár hét-nyolc, nemhogy húsz-harminc féle tételt összevessenek.
A helyszín elegáns volt és praktikusan berendezett. Aki elfáradt, akár le is ülhetett, a borok mellett sajttálakat és szendvicseket is tudtak a résztvevők (megfelelő ellentételezés fejében) kóstolgatni. Közel százhúsz érdeklődő vett belépőt a furmint estre, és aligha volt, aki rossz érzésekkel távozott.
Legek és legendák
Mindenkinek lehetnek titkos favoritjai: e sorok írója egyaránt nagyra tartja Demeter Zoltánt és Szepsy Istvánt. Mindig magas minőségű – és árfekvésű – boraik egyfajta mércét jelenthetnek a Hegyalja számára. Ám az est egyik legelgondolkodtatóbb kínálata talán mégis a Royal Tokajié volt. A hagyományos és modern technológiákat ötvöző főborász, Áts Károly jóvoltából ugyanis olyan színvonalas, gazdag ízvilágú és minőségi furmintokkal találkozhattunk, melyek egyaránt kerülhetnek a hétköznapok és az ünnepek asztalára – kifejezetten barátságos áron. De nem volt olyan stand, ahol ne lehetett volna valami kellemes meglepetésben részesülni. Eleve abból induljunk ki: a borkóstolók egy része rendszeres és visszatérő vendége a hasonló rendezvényeknek. Akár azt is mondhatnánk: egy kaszt ez, melynek tagjai olyan varázsszavakat használnak a társalgásban, mint szárazanyag- és alkoholtartalom, maradékcukor, barrique, cuvée... Horváth Lajos is elégedett lehetett a rendezvény házigazdájaként. Jó hangulatban folyt a kóstoló, és többen biztosították arról, szívesen jönnek máskor is, ha sorozatban gondolkodik. Márpedig Horváth Lajos szeretne folytatást, annak az egyszerű és nemes célnak az érdekében, hogy népszerűsítse a honi kultúra elválaszthatatlan részét képező magyar borokat.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)