Ha hős akarsz lenni, fizesd meg az árát, Pókember!
Szerző: Wiedemann Krisztina | info@dehir.hu Közzétéve: 2014.05.10. 10:49 | Frissítve: 2014.05.11. 08:45
Debrecen – Még hosszabb és még hangosabb! A headbangelős filmzenére sem lehet panasz, de azért egy jó filmhez ennél több is kell. Kritika.
Gyerekkorában a Holt költők társaságát szerette, tíz évvel ezelőtt pedig még senki sem hallott róla a filmiparban. A videóklippes világból érkezett Marc Webb a Sony Pictures újító szándékának köszönheti, hogy mindössze egyetlen rendezéssel a háta mögött megszavazták neki két évvel ezelőtt a legújabb Pókember-széria első moziját. Nagyjából 230 millió dollárt adtak az ajánlat mellé, amit a fiatal rendező megháromszorozott. Ha hinni lehet a találgatásoknak, a folytatás 250 milliós költségvetésből készült, ami arra mindenképp elég volt, hogy hosszabb és hangosabb akciójelenetek szülessenek – állítólag a Times Square megépítése sem volt két fillér.
Maga mögött hagyva a tinédzser éveket, Pókemberünk, vagyis Peter Parker (Andrew Garfield) May nagynénje szárnyai alatt lediplomázik, közben szorgalmasan menti az életeket a New York-i flaszteren. A szerelme még mindig Gwen (Emma Stone), barátja pedig Harry Osborn (Dane DeHaan), akivel haldokló apja, az Oscorp-vezér Norman közli, hogy halálos beteg. A fiatal Harry kétségbeesve Peter-től kér segítséget, miközben megörökölt cégét veszélybe sodorja egy villanyszerelő (Jamie Foxx) balesete, aki élő elektromos generátorrá mutálódik, miután kiemelik egy csapat genetikailag módosított elektromos angolna tartályából.
Afelől nem lehet vita, hogy a mese szintjén kezelendő A csodálatos Pókember 2., annak ellenére, hogy a rendező komoly erőfeszítéseket tesz annak érdekében, hogy – a manapság érzékelhető hollywoodi trenddel összhangban – a hétköznapihoz közelítse a hálóvető figuráját. A film egyik legerősebb jelenete az a mini családi dráma, mely a nevelőanya és a nevelt fiú, vagyis May és Peter között bontakozik ki. Előbbi, bár sajnálja a szülei által elhagyott fiút, mégsem tudja elkendőzni tovább a benne munkáló bánatot és sértettséget, amit Peter magatartása vált ki benne. A fiú áttételesen a tudomására hozza, hogy nevelőanyja nem pótolhatja szüleit. Bár tudja, hogy May volt az, aki nehéz anyagi körülményei ellenére eljuttatta őt a felsőfokú tanulmányokig, nem léphet sem az anyja, sem az apja helyére. Peter úgy érzi, May a kellő háttér megteremtésével hozzásegítette őt ahhoz, hogy kiderítse a szüleit övező titkot, és legalább a maga számára hitelt érdemlően bizonyítsa, hogy tudós apja és anyja feddhetetlen. Később, egy tehetetlen csapkodás közepette előkerülnek egy megszűnt metróállomás, a Roosevelt biztonsági kapuit nyitó érmék, melyek elvezetik Petert a megoldáshoz.
A sablonokba fulladó Webb, aki rengeteg időt szán a szerelmi csiki-csukira, magasra tör, amikor arról beszél, hogy a nagy klasszikus tragédiák nyomdokain jár a Pókember 2-vel, amint egy olyan figuráról mesél, akit a jóakarat vezérel, ám miközben a jót cselekszi, rossz dolgok is történnek. A fiatal Petert ezen a nyomvonalon vezetgeti a rendező, miközben az időt faggatja minduntalan: a másodpercek múlása halandóságunkra emlékeztet; az idő megállításával kísérletezni – mint kiderül – még szuperhősöknek sem érdemes. Elszalasztott esélyekről beszélnek egyrészt a múló percek, másrészt arra sarkallják az éberebbeket, hogy megtanulják tudatosítani és értékelni a tartalmas etapokat. Webb biztosra akar menni a központi témát illetően: a Pókember 2 egy ketyegő karórával indul, végső, nagy jelenete pedig egy óratoronyban bontakozik ki.
A homlokára tetovált szögesdróttal a film egyik legőrültebb figurája Aleksei Sytsevich (Paul Giamatti), aki az Oscorp plutónium készleteinek meglovasítása közben hivatott megjeleníteni a New York-ot halálos rettegésben tartó terroristák egyikét. Az, hogy ez nem sikerül, nem csak az ő hibája, hanem a gumilabdaként pattogó Pókemberé is, aki inkább cirkuszi látványosság a zsúfolt nagyvárosi utcákon mintsem igazságosztó.
A gombnyomással vezérelt virtuális katonákhoz hasonlítanak a film örökké békétlen karakterei, akik tét nélküli csatározásokba bonyolódnak hol a Times Square „arénájában”, hol New York felett. Azt hogy a joysticket megint Marc Webb kaparintotta meg, már nem befolyásolhatjuk, pusztán abban reménykedhetünk, hogy jövőre, a harmadik epizód forgatása idején másnak is átengedi egy kicsit.
A filmet szerzőnk az Apolló moziban látta. Ön is megnézheti: május 10-14. között 17.15 és 20 órai kezdettel.
Apolló mozi, Miklós u. 1. Tel.: +36 (52) 417-847, e-mail: info@fonixinfo.hu. A pénztár nyitva hétfőtől vasárnapig: 12.45–20.45 óra. Jegyek: 2D csoportos (20 fő felett) – 660 Ft, 2D gyermek/diák – 760 Ft 2D – 860 Ft 3D csoportos (20 fő felett) – 890 Ft 3D gyermek/diák – 990 Ft, 3D – 1090 Ft
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)