Fájdalom és dicsőség, Almodóvar és Banderas Debrecenben
Szerző: Szénási Miklós | szenasi.miklos@dehir.hu Közzétéve: 2019.05.24. 10:41 | Frissítve: 2019.05.24. 10:49
Debrecen – A 70 éves mester hatásos, szép filmet tálalt elénk. A díszelőadást beszélgetés is követte. Igazi csoda lett volna, ha eljönnek az alkotók, ám Forgács Iván esztéta jóvoltából így is közelebb kerülhettünk hozzájuk.
Pedro Almodóvar az európai filmművészet egyik megkerülhetetlen egyénisége. Amikor az ember ilyesmit olvas, zavarban érezheti magát, mert jól hangzik, igaz is – de mégis megfoghatatlan. Azzal már több mindent lehet kezdeni, ha azt mondjuk, Almodóvar nagyon európai és filmjei színes világa, történetmesélése nagy hatással lehet nézőire. Aki látott már akár csak egy Almodóvar filmet is (és bejött neki), emlékezni fog rá évek, évtizedek múlva is. A szenvedélye, a temperamentuma, a párbeszédei, s a nem ritkán provokatív megközelítései miatt például. Az Asszonyok a teljes idegösszeomlás szélén, a Titkom virága, a Kika, a Tűsarok, a Volver újra és újra nézhető alkotások.
A debreceniek szerencsések voltak (ismét), mert a hivatalos premiernapon láthatták az idén 70 éves Pedro Almodóvar új filmjét. A 70 év elég szép szám, nem véletlen, hogy egyfajta visszatekintés ez, egy sajátos pályára, egy sajátos életre. Ráadásul visszatértek a régi barátok, kollégák, akikkel pályája korai szakaszán is együtt dolgozott Almodóvar, s akik azóta rég világsztár státuszba kerültek: Antonio Banderas és Penelopé Cruz.
A történet szerint filmrendező Salvador Mallo (Antonio Banderas) élete alkonyán visszatekint a maga mögött hagyott időszakra. Gyermekkora a ’60-as évekre esett, amikor családja egy jobb élet reményében Spanyolországba vándorolt, és Valencia tartományban, egy faluban telepedett le. Mallo itt tapasztalta meg először, mit is jelent a vágyakozás. A szerelem aztán a ’80-as években, immár a pezsgő Madridban, felnőtt férfiként éri utol. A lángolást a szakítás elviselhetetlennek tűnő fájdalma követi - Mallo ekkor fedezi fel a mozi varázsát, és döbben rá, hogy az alkotói tevékenység vigaszt nyújt kínzó bánatára. Mára, cselekvésképtelen művészként csak az ürességet érzékeli, amelyben még a filmkészítés is lehetetlennek tűnik – akárcsak az, hogy elválassza a magánembert az alkotótól. A változás érdekében megpróbálja felidézni és megérteni múltját, mert biztosan érzi, hogy ebben rejlik a kulcs, amely kisiklott élete számára új utat nyit a megváltás felé.
A vetítést követően Forgács Iván elemezte a közönség számára Pedro Almodóvar legújabb alkotását. A filmesztéta hangsúlyozta, mennyire nem foglalkozik Almodóvar direkt politizálással. Van egyfajta rokonság a közép-európai filmek és a spanyol rendezővilága között,gondoljunk például Menzel mozijaira. Nem eszmék, nem ideológiák mellett áll ki: történeteket mesél el Almodóvar, melynek hősei olykor meghökkentő identitással rendelkeznek, de nála minden természetes, szereplői megélhetik azt, hogy azok legyenek, akik igazán szeretnének lenni. Forgács Iván kiemelte azt is, mennyire látványosak az Almodóvar-filmek, milyen színesek, harsány egyéniségekkel telik.
Almodóvar független alkotóként kezdte, harminc felett indult be a filmes karrierje. Lehet azt írni róla, hogy megosztó személyiség, ám visszakanyarodva e cikk elejére, tényleg megkerülhetetlen művész.
Ezt a filmjét a legjobb szívvel ajánljuk: észre sem venni, hogy elröppen a 113 perc.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)