Gyere ki a hóra! – 8+1 tanács kezdő síelőknek
Szerző: M. Tóth Ildikó | toth.ildiko@dtv.hu Közzétéve: 2011.01.15. 08:03 | Frissítve: 2011.01.15. 08:03
Január közepén egyre többet gondolunk a tavaszi verőfényre. Kár is lenne bizonygatni, hogy az itthoni szürke „hol havas, hol sáros” látvány felettébb szemet gyönyörködtető. A téli lehangoltság egyik legjobb gyógyszere a síelés – a felhők fölött ugyanis mindig süt a nap! M. Tóth Ildikó írása.
Nagyon jó az Alföldön felnőni és élni is. Síelés szempontjából azonban mindenképpen hátrány, hogy sehol egy emelkedő, amin meglódulna a pusztához szokott láb. Illetve ha meglódul, abból bizony csak baj van és a traumatológia a végállomás. Egyre többen próbálnak azonban a téli sportokban is jártasságot szerezni – felnőtt fejjel. Mivel hazánk nem bővelkedik síterepekben, idén télen is magyarok százezrei kerekednek fel, hogy szenvedélyüknek hódoljanak. Vagy éppen azért, hogy megtanuljanak végre két lécen is közlekedni.
Hozzávalók
Az interneten és a tapasztalt síelőktől percek alatt be lehet gyűjteni a legfontosabb kellékek listáját. Csak röpködnek a tíz- és százezrek. Kérdés azonban, hogy úgy kell-e érkezni az első csúszásra, mint a profiknak: drága saját szerelésben. Sokan már az első próbálkozás előtt nagy bevásárlással kezdik a téli sportot – ez persze jó dolog, de nem fontos. (Persze, ha már előre meg akarjuk magunkat jutalmazni a gyors előmenetelért, akkor taktikailag jó lépés.) Az első síelésre azonban nem kell feltétlenül profi cuccokat venni. A megfelelően meleg, hó és vízálló öltözet jó, ha a sajátunk, a sízoknival és az izzasztó esés-kelés ellen is hatékony aláöltőzővel, de a bakancsot, a botot és a sílécet elég, ha először egy kölcsönzőből hozzuk el. Hogy miből mekkora kell azt sem magunknak kell kitalálnunk. Az ilyen helyeken készséggel segítenek a választásban. A síszemüveg és a meleg kesztyű azonban apró, de lényeges kellék és a bérlettartóra is szükség lehet.
Lelki bemelegítés
Az egyik legfontosabb tényező, hogy mentálisan ráhangolódjunk a feladatra. Vannak, akiknek a túl nagy bátorság, másoknak a remegő térd eredményezi a kudarcot. Ha az otthoni szőnyegen már megállunk a bakancsban és a lécen, az sajnos még nem biztos siker. Csak az első – apró – lépés. Az első enyhe lejtőn úgyis átértékeljük a gravitációval és mozgással kapcsolatos tudásunkat – ismerőseink hangos hahotázása közben, ami persze nekünk már jóval kevésbé jelent örömteli élményt. Tény: a síksághoz szokott agy, sílécet nem ismerő láb nehezen áll át. A televízióban a hegyoldalakat könnyedén legyőző síelők látványa senkit se tévesszen meg! Hosszú évek vagy évtizedek kemény munkája van minden mozdulatukban. Mi a nulláról kezdünk mindent, így sose felejtsük el: türelem, türelem, türelem! És még több türelem!
Lépésről lépésre
A kezdő síelő, ha már 5 percig a saját lábán áll a lécen, hóekézés helyett hajlamos a legprofibbak mozdulatait utánozni. Keveseknek sikerül. Tudomásul kell venni: az oktató nem egy szadista állat, aki azért van, hogy elrontsa a mi szórakozásunkat és fölösleges gyakorlatokkal töltse ki az időnket. A legegyszerűbb és legunalmasabb mozdulatoknak is óriási hasznát vesszük majd a későbbiekben. Például azt is jó előre be kell gyakorolni, hogy hogyan essünk el – ha már nincs jobb választás egy fenyő vagy egy hófal helyett. Figyelem: a hőn áhított sebesség a sílécen eltöltött órákkal egyenes arányban növekszik. Egy idő után azonban kifejezetten szükséges, tehát félni sem kell tőle.
Hagyj békén!
Megtanulni síelni nem csupán embert próbáló feladat. „Komoly barátságok és szerelmek véreztek már el rajta.” Ez persze csak vicc, de van benne apró igazság. A fölösleges feszültségek elkerülése érdekében jobb, ha egy ismeretlen, de profi oktató társaságában töltjük el az első néhány órát. Ő nem fog megsértődni, ha csúnyán nézünk, de garantáltan nem is hagyja majd ránk lemondóan a saját újító síötleteinket. Kitartóan belénk veri, amit feltétlenül meg kell tanulnunk. Legfeljebb több ideig tart – ám az neki úgyis megéri. Ha nem lehet vele „elalibizni” az időt, akkor nagyobb sikerrel foguk megtanulni valóban síelni és az a veszély sem áll fenn, hogy rossz mozdulatokkal alapozunk a későbbi élménytúrákhoz. Kedvesünk pedig a nap végén elájul, hogy néhány óra alatt milyen profik lettünk!
Dőlj előre!
A bűvös utasítás. A síelés esszenciája. Látszólag könnyű, valójában embert próbáló feladat. Egy hegyoldalban reflexszerűen hátrahőköl az ember. Itt azonban más szabályok érvényesek: a biztonság és a siker kulcsa, ha merjük a súlypontunkat hátulról előre helyezni. Hitetleneknek: a hosszú lécek úgysem engedik, hogy orra essünk és a helyes testtartással tudjuk magunkat fékezni. A sípcsontunk a síbakancs nyelvén és térdből dolgozunk. Ha sikerül be is rogyasztani, már jó úton vagyunk.
Lazulj el – de csak mértékkel
Az első óra után fájdalommal tapasztaljuk: a mellettünk elzúgó, még járni nem tudó, de már sílécen kiválóan elboldoguló 5-6 éves gyerekek látványa felér egy komolyabb lelki traumával. Miközben mi még mindig csak hóekézünk, fetrengünk, esünk-kelünk. A saját levünkben már kétszer megfőttünk a szerelés alatt, a görcs húzza a lábikránkat. Ráadásul még a pálya szélén néha megjelenő ismerősök sem bírnak leállni a bekiabált hasznavehetetlen ötletekkel és tulajdonképpen már mindenki jobban elboldogul, mint mi. Már épp azon gondolkodunk, hogy soha többé nem akarunk bakancsot húzni. Nos, ekkor jött el a pihenőidő. Vegyünk jó mély levegőt, de maximum csak egy forralt borig merészkedjünk. Az talán elveszi mérgünket, és új erővel állhatunk fel megint a lécre.
Bűvös három
Az első kudarc szinte természetes. Senkinek sem sikerül elsőre, mindenki a hóban fetrengve kezdi – ha jól titkolja is. El kell viselni a kezdeti kudarcot, hogy később páratlan élmény legyen könnyedén szántani a lejtőt. Aranyszabályként sokan mondják: három próbálkozásig, vagy három napig nem szabad feladni. Ennyit talán megéri kibírni, hogy aztán a többiekkel együtt sítúrázhassunk.
Hol?
Az alapok megtanulásához nem szükséges rögtön a francia Alpokba utaznunk. Mátraszentistvánon vagy a szomszédos Szlovákiában szép számmal találunk barátságos, kék lejtőket. A szervezett középiskolai és egyetemi táborok is népszerűek: sok ismerős arc, profi oktató, jó hangulat. Ha pedig az első gyötrelmes napokat letudtuk, mehetünk tovább. Akár a szomszédos Ausztriába. Schladmingban, Murauban vagy Lachtalban szinte mindig hallani magyar szót. A következő lépésben aztán megcélozhatunk még távolabbi célpontokat: jöhet Sölden, a Zillertal-Arena, a Salzburger Sportwelt kiváló pályái és hab a tortán az olaszok gyöngyszeme, a 12 sítereppel csalogató Dolomiti Superski, a legendás Sellarondával. Ha már nincs akadály előttünk, keressünk egy csendes kis falut az Alta Badia síterep mellett és páratlan élményben lesz részünk a kiválóan kezelt pályák, hangulatos hütték, vino brulék (forralt borok), pizzák és tiramisuk társaságában.
+1
E sorok írója maga is lelkes „sítanonc”. Saját lila foltjai és sűrű esései mentén szerzett tapasztalatait szedte sorba. Így azt tanácsolja, hogy – biztos, ami biztos - az első csúszás előtt (és a későbbiekben) érvényes biztosítás nélkül senki ne vágjon bele a síkalandba.
M. Tóth Ildikó írása
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)